سانترال بی سیم و تلفن سانترال معمولی

سانترال پاناسونیک دیجی کالا

سانترال یک هیبرید مؤثر تلفات ترانس هیبریدی بالایی خواهد داشت، به این معنی که نسبتاً کمی از صدای ورودی در درگاه خروجی ظاهر می شود. نشتی بیش از حد می تواند باعث ایجاد پژواک در هنگام تأخیر در مسیر انتقال شود، مانند پیوندهای ماهواره، تلفن سانترال همراه و VoIP. این نتیجه صدای یک سخنگو است که به سمت هیبرید دوردست حرکت می کند. بازگشت به گیرنده خود با تضعیف ناکافی. توصیه G.131 ITU-T رابطه تأخیر اکو را در مقابل 100ms توصیف می کند. در 100 میلی ثانیه، 45 دسی بل افت بازگشتی برای کمتر از 1 درصد از افراد مورد آزمایش برای ابراز نیتی لازم است. لغو خوب بستگی به این دارد که شبکه متعادل کننده دارای ویژگی فرکانس در مقابل امپدانس باشد که دقیقاً با خط مطابقت داشته باشد. از آنجایی که امپدانس های خط تلفن سانترال بسته به عوامل بسیاری متفاوت است و رابطه همیشه صاف نیست، هیبریدهای آنالوگ قادر به دستیابی به تنها چند دسی بل ایزوله تضمین شده هستند. به همین دلیل، هیبریدهای مدرن از پردازش سیگنال دیجیتال برای اجرای یک فیلتر حداقل میانگین مربعات تطبیقی استفاده می کنند که به طور خودکار امپدانس خط را در محدوده فرکانس صوتی تشخیص داده و با آن تنظیم می کند. اینها ممکن است به بیش از 30 دسی بل تلفات ترانس هیبریدی برسند که با نویز سفید به عنوان سیگنال ارسال اندازه گیری می شود. هیبریدهای DSP را "خطاکننده اکو خط" (LEC) نیز می نامند. عبارت "خطاکننده اکو" در این زمینه گمراه کننده است زیرا به خودی خود لغو اکو وجود ندارد بلکه نشتی از رابط خط آنالوگ با تاخیر زمانی بسیار کوتاه با دقت بیشتری به عنوان تغییر فاز مشخص می شود. هیبریدها و لغو کننده ها گاهی با سرکوبگرهای اکو ترکیب می شوند. اینها با این فرض کار می کنند که معمولاً فقط یکی از دو طرف مکالمه در یک زمان معین صحبت می کند. سرکوبگر افت را به مسیر گفتار غیرفعال تغییر می دهد، بنابراین اثر لغو اکو هیبرید را به قیمت مکالمه دو طرفه همزمان افزایش می دهد. سیستم های VoIP زمانی که به خطوط دو سیمه متصل می شوند، به هیبرید نیاز دارند. یک دروازه VoIP-to-Telco که برای اتصال یک سانترال VoIP (مبادله شعبه خصوصی) به خطوط آنالوگ استفاده می شود، حاوی ترکیبی برای انجام تبدیل مورد نیاز است. VoIP پایانی نیازی به هیبریدی ندارد مگر اینکه سازگاری با یک خط دو سیمه لازم باشد. در امکانات استودیو پخش، نام بخش کاربردی به کل اشاره شده است و ترکیبی تلفن سانترال دستگاهی است که تمام عملکردهای مورد نیاز برای اتصال خطوط تلفن سانترال به سیستم های صوتی استودیو را بسته بندی می کند و رابط الکتریکی و فیزیکی بین خطوط مخابراتی را فراهم می کند. و تجهیزات استودیویی

سانترال قدیمی

سانترال اولین خطوط تلفن سانترال از همان نوع مدارهای خارج از منزل مانند خطوط تلگراف استفاده می کردند - یعنی یک سیم آهنی یا فولادی بدون عایق که توسط قطب های چوبی با عایق های شیشه ای پشتیبانی می شد. از آنجایی که سیگنال های الکتریکی به دو سیم نیاز دارند، "سیم" دوم بازگشت زمین از طریق زمین بود. متأسفانه، استفاده از یک سیم، مدار تلفن سانترال را به شدت مستعد تداخل سیگنال های دیگر کرد. این مشکل با استفاده از یک مدار دو سیمه یا "فی" حل شد. اولین نمایش چنین سیستمی در سال 81 در خط تلفن سانترال بین پراویدنس، رود آیلند و بوستون رخ داد. از آنجایی که فاصله بین ابزارهای تلفن سانترال فراتر از فاصله هایی که توسط دفاتر مبادله ای محلی ارائه می شد افزایش یافت، تعدادی از مشکلات فنی به وجود آمد که در سیستم های تلگراف قبلی تجربه نشده بود. حتی با سیستم دو سیم، به زودی آشکار شد که سیگنال های تلفن سانترال تنها کسری از فاصله سیگنال های تلگراف را می توان مخابره کرد، زیرا فرکانس های بالاتر سیگنال های تلفن سانترال در آهن و فولاد ضعیف تر می شوند. تفاوت اصلی بین سیستم های تلگراف و سیستم تلفن سانترال در این بود که فرکانس سیگنال هایی که توسط خطوط تلفن سانترال منتقل می شد تا 30 برابر بیشتر از فرکانس سیگنال های تلگراف بود. چندین نفر خاطرنشان کردند که سیم مسی وضعیت را تا حد زیادی بهبود می بخشد، اما تکنیک های تولید سیم های شکننده ای را تولید می کند که روی دهانه های بین قطب ها خود نگهدار نیستند. این مشکل در سال 77 با اختراع سیم مسی با کشش سخت حل شد. در سال 84 اولین آزمایش سیم مسی سخت کشیده شده برای خدمات تلفن سانترالی از راه دور بین شهر نیویورک و بوستون انجام شد.
سانترال قدیمی